|
بررسی فلزات سنگین و ارتباط آن با برخی شاخصهای زیستسنجی در عضله و آبشش ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) دریای خزر
|
| امیر موسوی مقدم، مهرنوش نوروزی، مهران اسماعیلی |
|
|
|
چکیده: (3271 مشاهده) |
| هدف از انجام این مطالعه، تعیین میزان تجمع فلزات سنگین سمی (سرب، کادمیوم، جیوه، آرسنیک و کروم) و غیرسمی (آهن، روی و مس) در بافتهای خوراکی (عضله) و غیرخوراکی (آبشش) ماهی سفید (Rutilus frisii kutum) در سواحل جنوبی دریای خزر بود. نمونهگیری از ماهیان بالغ از 6 ایستگاه در سواحل جنوبی دریای خزر انجام گردید. پس از انجام زیستسنجی، جهت اندازهگیری فلزات از بافت عضله و آبشش ماهیان موردمطالعه، از روش هضم با به‌کارگیری اسید نیتریک استفاده شد. سپس فلزات سنگین آن‌ها با استفاده از دستگاه طیف‌سنجی اتمی پلاسما (ICP-AES) اندازهگیری گردید. میزان تجمع فلزات سنگین سرب، کادمیوم، جیوه، آرسنیک، کروم، مس، آهن و روی در بافت عضله به ترتیب 6/22، 3، 5/4، 79/4، 227، 402، 10680 و 6843 (میکروگرم بر کیلوگرم) و در بافت آبشش بهترتیب فلز 2/50،0073/0، 8/4، 3/14، 469، 405، 57400 و 21323 (میکروگرم بر کیلوگرم) وزن خشک بود. نتایج نشان داد میزان تجمع فلزات بین بافتها معنیدار و به‌صورت آبشش > عضله بود (05/0>P). براساس آزمون پیرسون بین میزان تجمع فلزات آرسنیک و کادمیوم با شاخصهای وزن و طول در بافتهای ماهی، رابطه مثبت معنیدار وجود داشت. بین میزان تجمع فلز سنگین روی با فلزات سنگین جیوه، آرسنیک و مس، همچنین فلز سنگین آرسنیک با سرب در بافت عضلهی ماهی، رابطه مثبت معنیداری دیده شد. مقایسه تجمع فلزات سنگین در بافت عضله از حد مجاز اعلام‌شده توسط سازمان بهداشت جهانی در خصوص فلزات سنگین سرب، کادمیوم، جیوه، آرسنیک، کروم، مس، آهن و روی بهترتیب 4/0، 2/0، 5/0، 2/0، 3/1، 10، 100، 100 (میکروگرم برگرم) پایینتر بود. بنابراین، میزان تجمع فلزات سنگین در ماهی سفید در حد بسیار پایین بوده و این ماهی برای مصارف انسانی سمی نمیباشد. |
|
| واژه‌های کلیدی: فلزات سنگین، تجمع زیستی، دریای خزر، ماهی سفید. |
|
|
متن کامل [PDF 818 kb]
(2271 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
شیلات
دریافت: 1397/2/9 | پذیرش: 1397/2/9 | انتشار: 1397/2/9
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
