دوره 14، شماره 2 - ( تابستان 1401 )
جلد 14 شماره 2 صفحات 42-29 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Zeyghamy1 M, Bozorgnia A, Hazaie K, Hosseinifard S M, Bahrami S. Short term starvation and re-feeding in juvenile Persian sturgeon (Acipenser persicus Borodin 1897): Growth perphormance and plasma biochemical parameters. 3 2022; 14 (2) :29-42
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-970-fa.html
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-970-fa.html
ضیغمی مهبد، بزرگ نیا عباس، حضانی کیوان، حسینی فرد سیدمهدی، بهرامی سمیه. گرسنگی کوتاه مدت و تغذیه مجدد در بچه ماهیان قره برون (Acipenser persicus): عملکرد رشد و متغیرهای بیوشیمیایی پلاسما. زیست شناسی دریا. 1401; 14 (2) :29-42
چکیده: (828 مشاهده)
بسیاری از ماهیان قادر به تحمل گرسنگی هستند و اغلب یک استراتژی تغذیه مجدد پس از گرسنگی میتواند باعث بازیابی سریع وزن و بازگشت ماهی به شرایط قبل گردد. از اینرو امروزه این ویژگی به منظور کاهش مشکلات کیفی آب و صرفه جویی در هزینههای غذادهی و افزایش سودهی در صنعت آبزیپروری مورد توجه واقع شده است. بررسی حاضر با هدف ارزیابی اثرات دورههای کوتاه مدت گرسنگی و تغذیه مجدد بر عملکرد رشد و متغیرهای بیوشیمیایی پلاسمای بچه ماهیان قرهبرون انجام گردید. 120 ماهی با میانگین و زنی 05/5 ± 32/36 گرم با چهار استراتژی متفاوت تغذیه طی یک دوره آزمایشی 40 روزه در فصل تابستان 1398 مورد چالش قرار گرفتند: Ctrl= گروه شاهد (غذادهی در کل دوره)؛ T1= چهار دوره متوالی گرسنگی دو روزه و غذادهی هشت روزه پس از هر دوره؛ T2= دو دوره متوالی گرسنگی چهار روزه و غذادهی ۱۶ روزه پس از هر دوره؛ T3= یک دوره گرسنگی هشت روزه و غذادهی ۳۲ روزه پس از آن. نتایج نشان داد که دورههای گرسنگی و تغذیه مجدد به طور معنی داری 0/05 P بر مقادیر شاخصهای رشد در بچه ماهیان قرهبرون تأثیر میگذارد، چنانکه شاخصهای رشد در تیمارهای آزمایشی روند کاهشی را نشان داشته و کمترین مقدار در تیمار T3 رخ داده است. همچنین یک روند کاهشی در مقادیر شاخصهای کبدی و دستگاه گوارش تحت تاثیر تیمارهای مختلف گرسنگی دیده می شود، ولی اختلاف معنی داری ( 0/05 P ) در مقادیر شاخصهای مذکور بین تیمارها مشاهده نمیگردد. علاوه براین سطح کورتیزول در ماهیان تیمار در مقایسه با ماهیان شاهد به طور معنی داری 0/05 p ) افزایش یافته و در تیمار T3، کاهش جزیی در مقادیر گلوکز دیده می شود. بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر، میتوان بیان نمود که اگرچه دورههای گرسنگی کوتاه مدت اثرات معنیداری بر عملکرد رشد و متغیرهای بیوشیمیایی پلاسمای ماهیان دارد، اما به نظر می‌رسد که شاخصههای فیزیولوژیکی و متابولیکی بچه ماهیان قرهبرون پس از یک دوره تغذیه مجدد کوتاه مدت می‌توانند به مقادیر قبل از گرسنگی بازگردد. با این حال، پاسخ های رشد جبرانی به طول دوره گرسنگی و متعاقب آن تغذیه مجدد بستگی دارد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
