دوره 8، شماره 4 - ( زمستان 1395 1395 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 94-87 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Comparison of soluble collagen in acid and pepsin extracted from three species Kilka fish (family Clupeidae) of the Caspian Sea. 3 2017; 8 (4) :87-94
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-573-fa.html
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-573-fa.html
علی زاده نوده معبود، پازوکی جمیله. مقایسه درصد استخراج کلاژن محلول در اسید و پپسین از سه گونه ماهی کیلکای دریای خزر. زیست شناسی دریا. 1395; 8 (4) :87-94
دانشگاه شهید بهشتی، تهران
چکیده: (4156 مشاهده)
پروتئین کلاژن محلول در اسید (ASC) و محلول در پپسین (PSC) از سه گونه ماهی کیلکای چشم درشت (Clupeonella Grimmi)، کیلکای معمولی (Clupeonella Cultriventris) و کیلکای آنچوی (Clupeonella Engrauliformis) که فراوان‌ترین گونه صیدشده از شگ ماهیان دریای خزر می‌باشند استخراج گردید. این ماهیان به‌صورت شبانه و با استفاده از شناورهای کیلکا گیر مجهز به تور قیفی و نور زیرآبی از دریای خزر (ایستگاه بندر امیرآباد) صید و برای استخراج کلاژن در سال 1390 به آزمایشگاه منتقل گردیدند. مقدار ۱۵ گرم از بافت‌های مخلوط بدن هرماهی توزین و ابتدا پروتئین‌های غیر کلاژنی و چربی آن‌ها جداسازی شد سپس کلاژن به روش اسیدی و آنزیمی با محلول اسید استیک ۵/۰ مولار استخراج و به‌وسیله نمک کلرید سدیم رسوب داده و با محلول ۱/۰ مولار اسید استیک و آب مقطر خالص‌سازی شد. نتایج نشان داد که کیلکای چشم درشت دارای بیشترین مقدار کلاژن به میزان ۱۴/۴ درصد، کیلکای معمولی و آنچوی با مقدار به ترتیب 0۴/۱ درصد و ۹۴/۰ درصد بر پایه وزن خشک لیوفیلیز بودند. الگوی الکتروفورز (SDS–PAGE) نشان داد کلاژن استخراجی محتوی دو نوع زنجیره α و در ساختمان خود بوده و این کلاژن به‌واسطه وجود زنجیره از نوع کلاژن نوع یک محسوب شد. ازاین‌رو کیلکا ماهیان به‌ویژه ماهی کیلکای چشم درشت را که نسبت به دو گونه دیگر دارای کلاژن بیشتری بود می‌توان به‌عنوان منبع کلاژن جهت استفاده‌های صنعتی و پزشکی معرفی نمود و جایگاه این ماهی را از منظر تجاری ارتقاء بخشید.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
