این تحقیق در پژوهشکده میگوی کشور در بوشهر در سال 1385 انجام شد. 5 نوع جیره غذایی با شماره 1، 2، 3، 4 و 5 با 35، 30، 25، 20 و40 درصد پروتئین و 3300 کالری انرژی در کیلوگرم ساخته شد. میگو های 2 گرمی به مدت 60 روز در شوری ppt 40-45 پرورش داده شدند. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد مطلوبترین میزان بهره برداری از پروتئین خالص (NPU) مربوط به جیره شماره 1 بود که با جیره هایی 3، 4 و 5 اختلاف معنی داری داشت (P>0/05) و هر چه میزان پروتئین جیره کاهش می یافت میزان بهره برداری از پروتئین خالص افزایش می یافت. نسبت بازده پروتئین (PER) در جیره های مختلف با افزایش پروتئین جیره کاهش می یافت. میزان بازده پروتئین در جیره شماره 1 بالاتر از سایر جیره ها بود و اختلاف معنی داری با جیره های شماره 3، 4 و 5 داشت (P>0/05). بالاترین نسبت بازده غذایی(FER) مربوط به جیره شماره 5 بود که اختلاف معنی داری با سایر جیره ها داشت (P>0/05). همچنین ضریب تبدیل غذایی (FCR) در جیره شماره 5 پائین تر از سایر جیره ها و برابر40/1 بود که اختلاف معنی داری با سایر جیره ها داشت (P>0/05).
Askary Sary A, Karimi Sary V. Study on the effect of Dietary protein on net protein utilization, protein efficiency ratio, feed efficiency ratio and food conversion ratio in Pacific white shrimp (Litopenaeus vannamei). 3 2009; 1 (2) :82-91 URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-113-fa.html
عسکری ساری ابوالفضل، کریمی ساری وحیده. بررسی اثر پروتئین جیره غذایی بر میزان بهره برداری از پروتئین خالص، نسبت بازده پروتئین، نسبت بازده غذایی و ضریب تبدیل غذایی در میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei). زیست شناسی دریا. 1388; 1 (2) :82-91