مجله علمی پژوهشی زیست شناسی دریا

در این مطالعه رژیم غذایی سه گونه ستاره دریایی متداول در سواحل چابهار Asteropecten polyacanthus phragmorus، Asteropecten indicus و Asterina burtani بررسی شد. نمونه­برداری از ستاره­های دریایی به مدت ۶ ماه (مهر تا اسفند ۱۳۹۳) از منطقه بین جزرومدی ساحل شنی ـ ماسه­ای تیس (شرق بندر چابهار) و از عمق ۱۰ متری منطقه زمین (غرب بندر چابهار) انجام شد. محتویات معده ۲۵-۱۵ فرد از A. indicus و A. polyacanthus phragmorus و ۵۳ فرد از گونه A. burtani بررسی شد. از گونه A. indicus ۹۰ نمونه شکار و از گونه A. polyacanthus phragmorus ۴۴ نمونه شکار مشاهده شد. این شکارها در A. indicus شامل ۱۶ گونه و در A. polyacanthus phragmorus شامل ۱۰ گونه ­بودند. در A. indicus نرم­تنان (۷/۹۶ درصد) و در گونه A. Polyacanthus phragmorus ۷/۹۷ درصد شکار غالب را نرم‌تنان تشکیل داده، درحالی‌که در گونه اول سخت­پوستان ۳/۳ درصد و در گونه دوم کمتر از ۳ درصد کل شکار را سخت­پوستان تشکیل ­دادند. طی مشاهدات میدانی از ۵۳ نمونه ستاره دریایی A. burtani موردبررسی، ۵۰ فرد (تقریباً ۳/۹۴ درصد) کاردیاک معده خود را برگردانده و در حال تغذیه بودند. تغذیه ۹۲ درصد این‌گونه از روی موجودات میکروسکوپی قرارگرفته بر روی سطوح صخره­ای بود که ۴۲ درصد آن مربوط به اسفنج­ها و درصد باقی­مانده از اسیدین و خرگوش دریایی با نسبت­های مشابه انجام‌شده بود. با توجه به نتایج کلی این بررسی گونه­های A. indicus و A. polyacanthus phragmorus به‌عنوان گونه کلیدی برای کنترل جمعیت گونه­های شکم پا و دوکفه­ای می­باشند که تأثیر سودمندی در کنترل جمعیتی نرم­تنان سایز کوچک دارد. همچنین می­توان انتظار داشت که گونه­ A. burtani با تغذیه از روی شکاری که فراوانی بیش­تری را دارد، نقش بسیار مهمی را در پایداری شبکه­ی غذایی می­گذارد.