دوره 14، شماره 1 - ( بهار 1401 )
جلد 14 شماره 1 صفحات 22-13 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Avakh Keysami M 1 2 3 4, Sharifpour I, Zoughi Shalmani A, Tizkar B. Pathogenicity of vibrio parahaemolitycus in farmed juvenile white leg shrimp (Litopeneaeus vannameri). 3 2022; 14 (1) :13-22
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-963-fa.html
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-963-fa.html
آوخ کیسمی مهران، شریف پور عیسی، ذوقی شلمانی افشار، تیزکار بابک. بیماریزایی باکتری (Vibrio parahaemolitycus) در میگوی جوان پا سفید غربی پرورشی (Litopenaeus vannamei). زیست شناسی دریا. 1401; 14 (1) :13-22
چکیده: (787 مشاهده)
عفونت ویبریو پاراهمولیتیکوس (Vibrio parahaemolitycus) در مزارع پرورش میگوی پاسفید غربی (Litopenaeus vannamei) در منطقه دلوار بوشهر در سال 1399 بروز نمود. از همولنف و هپاتوپانکراس میگوهای بیمار، باکتریهای مهاجم ویبریو پاراهمولیتیکوس جداسازی گردید. بیماریزایی V. parahaemolyticus در 30 نمونه میگوی سالم پرورشی با متوسط وزن 4 ±76/0 گرم و متوسط طول 61/0± 5/5 سانتیمتر که از مزارع پرورشی نمونه‌برداری گردیده بود، مورد آزمایش قرار گرفت. تزریق سوسپانسیون باکتری به همولنف و عضله دمی میگو به میزان 05/0 میلی‌لیتر با غلظت‌های (cells/ml 106، 105، 104) به‌وسیله سرنگ انسولین 2 میلی‌لیتری از طریق جفت دوم پاهای حرکتی به سینوس های همولنف و از راه عضله بند سوم شکمی به زیر کوتیکول عضله انجام شد. میگوهای تلف‌شده و در حال تلف شدن جمع‌آوری و پس از جداسازی باکتری‌ها روی محیط TSA و TCBS نمونه‌ها برای آزمایش‌های آسیب‌شناسی در محلول دیویدسن فیکس گردیدند. مقاطع بافتی تهیه‌شده هپاتوپانکراس و عضله دمی با هماتوکسیلین ائوزین (H & E) و گیمسا رنگ‌آمیزی و موردمطالعه میکروسکپی قرار گرفت. در تولید تجربی این بیماری در آزمایشگاه در نمونه برداری میکروبی، باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس از هپاتو پانکراس و همولنف میگوهای در حال تلف شدن جداسازی گردید. نکروز هپاتوپانکراس، ایجاد رنگ‌دانه‌های حاوی باکتریهای مهاجم در تو بول‌های هپاتوپانکراس و گرانوله شدن بافت در ناحیه زخم مشهود بود. در بعضی نمونه ها باکتری های مهاجم بافت مفصلی و اسفنجی کوتیکول تلسون را عفونی نموده و فاگوسیتوز باکتریهای مهاجم به‌وسیله سلول های خونی در بافت های مختلف، عفونت سیستمیک را نشان داد. تزریق عضلانی و تزریق همولنفی سوسپانسیون میکروبی با تراکم (cells/ml) 106 – 105 به مرگ میر 50 الی 90 درصد میگوها منجر گردید. ازآنجاکه در این تحقیق تزریق باکتری ویبریو پاراهمولیتیکوس به میگو، عفونت سیستمیک در میگوهای در حال مرگ ایجاد نمود و گرانوله شدن و حضور باکتریهای انکسپوله در محلهای تزریق از 4- 2 روز پس از تزریق مشاهده گردید؛ بنابراین در شرایط مناسب و در صورت بروز استرس این باکتری میتواند یک عامل بیماریزا در میگوی پاسفید غربی پرورشی قلمداد گردد.
واژه‌های کلیدی: ویبریو پاراهمولیتیکوس (Vibrio parahaemolitycus)، میگوی پاسفید غربی، نکروز هپاتوپانکراس، آسیب‌شناسی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
