چکیده: (2756 مشاهده)
منطقه سیریک و تالاب بینالمللی خورآذینی، تنها رویشگاه منحصربهفرد چندل در ایران است. علیرغم مطالعات متعدد روی زیستبوم مانگرو در کشور، متأسفانه اغلب این مطالعات در مورد گونه حرا بوده و به دلیل محدودیت دسترسی و سختی نمونهبرداری، تاکنون مطالعهای در مورد میزان آلودگی به فلزات سنگین در جامعه گیاهی چندل در این منطقه صورت نگرفته است. بدین منظور در پاییز 1395، با انجام بازدیدهای میدانی بهوسیله قایق، ۲۷ نمونه رسوب و ۲۷ نمونه از برگ و ۲۷ نمونه ریشه گیاه چندل از ۹ ایستگاه نمونهبرداری در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در هر ایستگاه، برداشت گردید و بعد از عصارهگیری، غلظت سرب و نیکل آن بهوسیله دستگاه جذب اتمی، اندازهگیری شد. میانگین (SD±) غلظت سرب و نیکل در رسوبات به ترتیب ۶۲/۲±۰۶/۱۳ و ۹۹/۶±۸۲/۶۳ و در برگ ۲۲/۲±۷۴/۴ و ۵7/۰±۹۶/۲ و در ریشه ۵۲/۲±۱۲/۹ و ۲۹/۴±۵۷/۸ میلیگرم بر کیلوگرم وزن خشک به دست آمد. میانگین غلظت سرب و نیکل در برگ و ریشه و غلظت نیکل در رسوبات از استاندارد بالاتر است. شاخص مولر، سرب و نیکل را در کلاس غیر آلوده و شاخص ضریب آلودگی، سرب و نیکل را در کلاس آلودگی متوسط قرارداد. بالا بودن میزان آلودگی به سرب و نیکل را میتوان به اسکله صیادی موجود در خورآذینی و تردد شناورهای صیادی، قاچاق و تخلیه ترکیبات نفتی همچنین استقرار صنایع نفت، گاز و پتروشیمی در خط ساحلی این ناحیه نسبت داد. با توجه به بالا بودن میانگین غلظت نیکل در رسوبات و برگ و ریشه چندل در این منطقه و با توجه به اهمیت اقتصادی و اکولوژیکی زیستگاههای مانگرو و آسیبپذیر بودن آنها لازم است روند ورود فلزات سنگین به منطقه تحت کنترل و پایش قرار بگیرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
شیلات دریافت: 1398/5/8 | پذیرش: 1398/5/8 | انتشار: 1398/5/8