مجله علمی پژوهشی زیست شناسی دریا

مطالعه حاضر باهدف تعیین روش مناسب جهت استخراج کیتین و کی­توسان از ضایعات میگوی موزی (Penaeus merguiensis) انجام گرفت. در این راستا، از پنج روش پیش تیمار اسید استیک، استخراج با اسید و باز، رنگدانه‌زدایی با اتانول، رنگدانه‌زدایی با اتانول- استون و پیش تیمار دما جهت پروتئین‌زدایی و معدنی­زدایی ضایعات، به‌منظور استخراج کیتین استفاده شد. حذف پروتئین و مواد معدنی با استفاده از محلول‌های سدیم هیدروکسید و هیدروکلریک اسید در غلظت‌های مختلف صورت پذیرفت. آنالیز آماری داده‌ها اختلاف معنی‌داری بین میزان پروتئین زدایی و معدنی زدایی در روش­های مختلف نشان داد، به‌طوری‌که روش رنگدانه‌زدایی با اتانول (استفاده از اسیدکلریدریک 84/0 مولار، سدیم هیدروکسید 5/2 مولار و اتانول)، با 95 درصد حذف مواد معدنی و 96 درصد حذف مواد پروتئینی به‌عنوان روش بهینه تعیین شد. در ادامه، تولید کیتوسان از طریق‌ استیل‌زدایی کیتین صورت گرفت که از سه روش گرماده‌ی با تابش‌دهی ماکروویو، اتوکلاو و روش گرماده‌ی حرارتی تحت شرایط تقطیر برگشتی (رفلاکس)، برای این منظور استفاده شد. طبق نتایج به‌دست‌آمده، از بین روش‌های موردمطالعه، روش اتوکلاو با بازده تولید 86 درصد، به‌عنوان روش بهینه جهت استخراج کی توسان تعیین گردید.