مجله علمی پژوهشی زیست شناسی دریا

هدف از این مطالعه، بررسی اثرات سطوح مختلف زایلواولیگوساکارید جیره بر عملکرد رشد و تغذیه، فاکتورهای خونی و پاسخ ایمنی غیراختصاصی بچه ماهی صبیتی (Sparidentex hasta) بود. برای این منظور تعداد 425 قطعه ماهی با میانگین وزنی 3/0 ± 64/7 گرم از پژوهشکده آبزی­پروری جنوب کشور تهیه شد. این مطالعه در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 3 تیمار و 3 تکرار (45 قطعه ماهی به ازاء هر تکرار) در داخل مخازن فایبرگلاس 300 لیتری توزیع انجام شد. بچه ماهیان به مدت 42 روز با جیره­های حاوی 0، 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید در حد 5/4 درصد وزن بدن تغذیه شدند. در پایان آزمایش نمونه­های خون، پلاسما و موکوس برای ارزیابی پارامترهای ایمنی (ایمنوگلوبولین کل، فعالیت لیزوزیم پلاسما، فعالیت کمپلمان پلاسما، فعالیت باکتری­کشی پلاسما و موکوس) و خون­شناسی (هموگلوبین، هماتوکریت و تعداد گلبول­های قرمز و سفید) جمع­آوری شد. نتایج حاصل نشان داد که زایلواولیگوساکارید جیره عملکرد رشد و تغذیه ماهی صبیتی شامل وزن نهایی، طول نهایی، شاخص وضعیت، نرخ رشد ویژه، ضریب تبدیل غذایی و ضریب کارایی پروتئین را تغییر نداد (05/0P >). نتایج این مطالعه نشان داد که سطوح مختلف پربیوتیک تأثیری بر روی پاسخ ایمنی غیراختصاصی ماهیان و تعداد گلبول­های سفید ندارد؛ اما میزان هموگلوبین، هماتوکریت و تعداد گلبول­های قرمز در گروه شاهد با تیمار 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید اختلاف معنی­دار نشان دادند (05/0 >P). به‌طورکلی، این مطالعه نشان داد که فاکتورهای خونی به‌وسیله پربیوتیک جیره تحت تأثیر قرار گرفت. بااین‌حال، افزودن 5/0 و 1 درصد زایلواولیگوساکارید به جیره اثرات معنی­داری بر روی پاسخ ایمنی غیراختصاصی و عملکرد رشد ماهی صبیتی نداشت.