|
ارزیابی ریسک جیوه ی ناشی از مصرف گونه های آبزی خوراکی، ماهی حلوای سیاه (Parastromateus niger)، میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus)، میگوی پا سفید (Lithopenaeus vannamei) و خرچنگ دراز (Astacus leptodactylus)
|
زهره احمدی کردستانی   ، امیرحسین حمیدیان ، سید ولی حسینی ، سهراب اشرفی |
| دانشگاه تهران، دانشکده منابع طبیعی، استادیار گروه محیط زیست، تهران، ایران |
|
|
چکیده: (5614 مشاهده) |
| در بین آلاینده هایی که وارد اکوسیستم های آبی می شوند، فلزات سنگین به علت اثرات سمی و ایجاد تجمع زیستی از خطرناک ترین آلاینده ها محسوب می شوند. این آلاینده ها قادرند مسمویتهای مزمن و بعضاً حاد خطرناکی را در انسان ایجاد نمایند. جیوه یکی از سمی ترین فلزات سنگین است که میتواند در طول زنجیره ی غذایی افزایش یافته و در نهایت وارد بدن انسان شود. در این مطالعه به اندازه گیری غلظت جیوه در چهار گونه ی آبزی به نام های ماهی حلوا سیاه (Parastromateus niger)، میگوی پاسفید (Lithopenaeus vannamei)، میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) و خرچنگ درازآب شیرین (Astacus Leptodactylus) پرداخته شد و ریسک مصرف هر یک از این خوراک های دریایی ارزیابی شد. نمونه ها از بازار تهران تهیه شد و از روش هضم تر جهت آماده سازی نمونه های عضله استفاده گشت. غلظت جیوه ی موجود در هر نمونه از طریق تکنیک بخار سرد و دستگاه جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت جیوه در عضله ی گونه ها به ترتیب 331/0، 323/0، 346/0 و 113/0 میکروگرم بر گرم وزن تر محاسبه شد که در حدود مقادیر استانداردهای اعلام شده توسط سازمان های جهانی نظیر WHO، FAO و FDA بود. شاخص HQ برای همه ی گونه ها کمتراز۱ به دست آمد. بنابراین مصرفاین غذاهای دریایی خطر جدیبرایسلامت مصرف کنندگان از نظر میزان جیوه محسوب نمی شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: آبزیان، فلزات سنگین، جیوه، ارزیابی ریسک |
|
|
متن کامل [PDF 194 kb]
(7320 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/2/15 | پذیرش: 1393/2/15 | انتشار: 1393/2/15
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
