یکی از مشکلات زیستی دریای خزر هجوم گونههای بیگانه چسبنده و حضور گونههای دارای خاصیت چسبندگی زیستی میباشد که مشکلاتی را برای تأسیسات دریایی و شناورهای ایجاد میکنند. هدف این مطالعه بررسی اثر جنس بدنه و ماده ضد چسبندگی شناورها برنشست ماکرو جلبکها و دوکفهای Mytilaster lineatus و انتخاب بهترین جنس و رنگ ضد چسبندگی بوده است. در ساحل چابکسر، سال ۹۹-۱۴۰۰ درمجموع دو جنس بدنه (فایبرگلاس و فولاد) و ۷ رنگ ضد چسبندگی (فاقد رنگ، رنگهای پامچال، روناس، رنگین زره، اسکله، باژاک، همپل) در ۱۴ تیمار در ۳ تکرار انتخاب و پس از نصب صفحات، عوامل فیزیکوشیمیایی آب طی دوره و فاکتورهای مرتبط در انتهای دوره اندازهگیری شد. حضور جلبکها در صفحات فایبرگلاس و فولاد اختلاف معنی دار (۰۵/۰P<) و حضور ماسل در صفحات فایبرگلاس عدم اختلاف معنی دار (۰۵/۰P>) و در صفحات فولاد دارای اختلاف معنیدار بین رنگهای مختلف در بیشتر فاکتورها بودند (۰۵/۰P<). حضور جلبک ها در تیمار شاهد، پامچال، روناس، رنگین زره، اسکله و باژاک عدم اختلاف معنی دار (۰۵/۰P>) و در همپل دارای اختلاف معنی دار (۰۵/۰P<) و حضور ماسل در تیمار شاهد، روناس و همپل دارای اختلاف معنی دار (۰۵/۰P<) و در پامچال، رنگین زره، اسکله و باژاک دارای عدم اختلاف معنی دار بین صفحات مختلف در بیشتر فاکتورها بود (۰۵/۰P>). بیشترین مقدار حضور جلبک و ماسل در تیمار شاهد صفحات مختلف بود. بهطورکلی، در صفحات فایبرگلاس، رنگها مانع از نشست جلبکها و ماسل شده و تنها در تیمار شاهد مقادیری جلبک وجود داشت. احتمالاً مواد بازدارنده رنگها مانع از نشست گردید. در صفحات فولاد نیز، جلبکها و ماسل در تیمار شاهد مشهودتر بودند که احتمالاً رنگ تیره تیمار شاهد و عدم استعمال رنگ سبب نشست بیشتر شد. این اثرگذاری میتواند متأثر از مواد شیمیایی رنگ ها باشد. در صفحات مختلف نیز، مقدار نشست جلبک ها و ماسل در صفحات فولادی بیشتر بود که میتواند به علت وجود سختی و میکرو بافتها باشد. درنتیجه استفاده از جنس فایبرگلاس و رنگهای ضد نشست جهت کاربرد در بدنههای شناورها توصیه میگردد.
