۴ نتیجه برای خواجه
کیانا پیریان، خسرو پیری، سعید تمدنی جهرمی، جلوه سهرابی پور، امیر اقبال خواجه رحیمی،
دوره ۷، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۴ )
چکیده
استخراج DNA خالص و کافی از ماکرو جلبک‌ها به علت دارا بودن رنج وسیعی از متابولیتهای ثانویه، نحوه اشتباه نمونهبرداری و خصوصیات مرفولوژی کی آن‌ها، معمولاً مشکل است. ازآنجاکه استخراج DNA خالص جهت مطالعات مولکولی از اهمیت ویژهای برخوردار است این مطالعه باهدف استخراج آسان و ارزان DNA ژنومی باکیفیت و کمیت بالا از نمونههای ماکرو جلبکی انجام شد. استخراج DNA توسط روشهای فنول-کلروفرم، CTAB و CTAB تغییریافته انجام شد و همچنین نیتروژن مایع جهت خرد کردن نمونهها حذف گردید. درروش CTAB تغییریافته، تغییراتی در نسبت حجم بافر استخراج به نمونه، ترکیبات بافر استخراج (افزایش غلظت EDTA، بتامرکاپتواتانول و افزودن PVP و سارکوسیل) ایجاد شد. واکنش PCR بر اساس ژن tufA جهت اطمینان از خلوص DNA انجام شد. در ارزیابی کمی و کیفی DNA استخراجی، نسبت ۲۸۰/۲۶۰ نانومتر بین ۸۴/۱-۷/۱ و نسبت ۲۳۰/۲۶۰ نانومتر بیشتر از ۲ نشان داده‌شده و همچنین غلظت DNA بین ۸-۵/۶ میکروگرم بر میکرو لیتر اندازهگیری شد. محصولات PCR باندهایی را در محدوده ۷۰۰-۸۰۰ جفت باز در ژل آگارز نشان دادند. ارزیابی کمی و کیفی دادهها، خلوص و میزان بالای DNA استخراج‌شده به روش CTAB تغییریافته نسبت به دو روش دیگر را نشان دادند، به‌طوری‌که نسبتها نشاندهنده عاری بودن DNA از ترکیبات پروتئینی و پلیفنولی/ پلیساکاریدی است. ازآنجاکه آلودگیهای پلیساکاریدی و فنولی بازدارنده آنزیمهای واکنش PCR هستند بنابراین نتایج موفقیت‌آمیز واکنش PCR نشاندهنده خلوص DNA استخراج‌شده و کاربرد آن در مطالعات مولکولی است.DNA استخراج‌شده به روش بهینه‌شده در این مطالعه مناسب جهت مطالعات مولکولی و نگهداری است.
منصور آزاد، مریم طلا، سعید تمدنی جهرمی، امیر اقبال خواجه رحیمی،
دوره ۸، شماره ۱ - ( بهار ۱۳۹۵ )
چکیده
در این مطالعه با توجه به فراوانی و وجود گونه‌های مختلف خیار دریایی در اطراف جزیره قشم، شناسایی گونه‌های خیار دریایی در سال ۱۳۹۳ در دو فصل گرم (تیرماه) و سرد (بهمن‌ماه) با انجام عملیات غواصی (SCUBA) در اطراف جزیره قشم در مناطق اسکله هامون، پلاژ سیمین، روستای سوز و روستای سلخ باهدف شناسایی، تراکم و ارزیابی تنوع گونه‌ای آن‌ها در اعماق مختلف و تعیین گونه غالب صورت گرفت. پس از انتقال نمونهها به آزمایشگاه، شناسایی از طریق استخراج اسپیکول‌ها و با کمک کلیدهای شناسایی معتبر انجام شد که درمجموع دو خانواده Holothuriidae و Stichopodidae، دو جنس Holothuria و Stichopus ۳ گونه Holothuriascabra، Holothuria leucospilota و Stichopus hermanni شناسایی شدند. در این مطالعه، یک راسته، دو خانواده، دو جنس و ۳ گونه شناسایی شدند و مشخص گردید که بالاترین تراکم گونه‌ای مربوط به گونه H. leucospilota بوده و بقیه گونه‌ها تراکم کمی را به خود اختصاص دادند.
گیلان عطاران فریمان، مهری هاشمزایی، چکاوک خواجه امیری خالدی،
دوره ۹، شماره ۲ - ( تابستان ۱۳۹۶ )
چکیده
داینوفلاژله ها یکی از مهمترین ریز جلبک‌هایی هستند که ازلحاظ چرخه زندگی بسیاری دارای مرحله رویشی پلانکتونی و حداقل ۱۰ درصد ازاین‌گونه‌ها نیز دارای مرحله بنتیک (کف زی) هستند. برای ریز جلبک‌ها توانایی تولید سیست از اهمیت محیطی بالایی برخوردار است، زیرا درواقع عاملی برای بقای آن‌ها محسوب می‌شود و باعث شکوفایی و پراکندگی آن‌ها می‌شود. با توجه به افزایش جمعیت بشری و افزایش آلودگیهای صنعتی و افزایش بلومهای سمی فیتوپلانکتون، شناسایی سیست فیتوپلانکتون هایی که در آینده احتمال ایجاد بلومهای مضر میکنند اهمیت دارد و با شناخت گونه های سمی میتوان از بروز بلوم جلوگیری و برای این کار برنامهریزی کرد. با توجه به اینکه تحقیقات اندکی در این زمینه در منطقه سواحل شرقی چابهار صورت گرفته است، در این مطالعه سعی شده است تا اطلاعات بنیادی درزمینهٔ معرفی گونه هایی که در آینده احتمال شکوفا شدن ایجاد بلوم رادارند و همچنین بررسی پراکنش، فراوانی سیست فیتوپلانکتون ارائه شود. نمونهبرداری از رسوبات جهت بررسی پراکنش سیست‌های داینوفلاژله‌ها در ۱۲ ایستگاه واقع در چهار منطقه (پزم، کنارک، سیریک و جاسک) در سه تکرار با استفاده از گرپ اکمن در شهریورماه ۱۳۹۳ صورت گرفت. آنالیزهای فیزیکوشیمیایی آب به‌وسیله روشهای استاندارد انجام شد. بر اساس نتایج این تحقیق ۴۶ گونه متعلق به ۱۶ جنس شناسایی گردید و طبق شمارش‌های انجام‌شده جنس Scrippsiella sp. با بیشترین فراوانی به‌عنوان گونه غالب شناخته شد. گونه Scrippsiella اگرچه سمی نیست ولی گونه‌ای است که پتانسیل تشکیل بلومهای مضر را دارد، در این مطالعه در اکثر ایستگاه‌ها و در هر دو فصل نمونهبرداری حضور داشت.
قدرت الله محمدی، مهرزاد مصباح، غلامحسین خواجه، آرمان ممبینی،
دوره ۹، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۹۶ )
چکیده
کپور ماهی معمولی از مهمترین ماهیان پرورشی است که در بسیاری از مناطق مختلف پرورش داده می‌شود. زمان تخمریزی ماهی کپور معمولی در استان خوزستان اواخر فروردین است. از آنجایی که خصوصیات تولیدمثلی ماهیهای نر به‌خوبی بررسی نشده است، هدف از این مطالعه تعیین خصوصیات میلت ماهی نر کپور معمولی پرورشی استان خوزستان در ماههای اسفند با دمای ۱۸ درجه سلسیوس و فروردین با ۲۲ درجه سلسیوس بود. در این مطالعه ۴۰ قطعه ماهی کپور معمولی نر بالغ (۲۰ قطعه در اسفند و ۲۰ قطعه در فروردین) از مزارع پرورش ماهی خریداری گردید و میزان حجم، اسپرماتوکریت، تعداد کل و تراکم اسپرمها و میزان الکترولیتهای سدیم، پتاسیم، کلر، کلسیم، فسفر و منیزیم میلت آن‌ها ارزیابی گردید. نتایج حاصل از این آزمایش‌ها نشان داد که میانگین حجم، تعداد کل اسپرم، تراکم اسپرمها و سدیم میلت ماهی کپور در فروردین بهطور معناداری بیشتر از اسفند بود (۰۵/۰ P>). ولی میزان اسپرماتوکریت، کلسیم، کلر و پتاسیم میلت در فروردین بهصورت غیرمعناداری بیشتر از اسفند بود (۰۵/۰ P<). اما میزان منیزیوم و فسفر میلت در فروردین کمتر از اسفند بهدست آمد. با توجه به یافتههای مطالعه حاضر، این استنتاج را میتوان داشت که تغییر دمای محیط از ۱۸ به ۲۲ درجه سلسیوس، احتمالاً سبب افزایش فاکتورهای حجم، تراکم اسپرمها، تعداد کل اسپرمها و سدیم در میلت ماهی کپور معمولی شده و چون این فاکتورها در فصل تخمریزی ارتباط زیادی با باروری دارند، بنابراین میلت کپور ماهیان استان خوزستان تحت تأثیر دمای محیط شرایط مناسب برای باروری را کسب مینماید و مناسبترین زمان برای تکثیر ماهی کپور در استان خوزستان، ماه فروردین میباشد.
