---

استفاده از دیازینون جهت کنترل آفات نباتی در بسیاری از مزارع کشاورزی که در مجاورت منابع آب شیرین واقع شده‌اند بسیار رایج می‌باشد. از اینرو در این مطالعه به بررسی سمیت تحت کشنده این آفت کش ارگانوفسفره‏ به عنوان یک آلاینده بوم سازگان های آبی، بر روی تغییرات آسیب شناسی بافت بیضه و تخمدان ماهی های کپور معمولی‏، Cyprinus carpio‏، پرداخته شده است. در این آزمایش ماهی ها به مدت ۳۰ روز در معرض غلظت تحت کشنده ۱۲۰و ۱۶۰ میکروگرم بر لیتر (µg/L) دیازینون قرار داده شدند. تاثیرات آسیب شناسی بافتی دیازینون بر روی بافت‌ بیضه و تخمدان ماهی های کپور معمولی‏، Cyprinus carpio‏، نیز با میکروسکوپ نوری مورد بررسی قرار گرفت. در این بررسی، تاثیر منفی دیازینون بر روی بافت بیضه و تخمدان ماهی ها مشخص گردید. از بین رفتن لوله های اسپرم ساز، آتروفی سلول ها و نیز پیدایش واکوئل در بافت بیضه از مهمترین تغییرات مشاهده شده در ماهی های تحت تیمار سم بود. آترزی سلول های اووسیت و افزایش فاگوسیتوز سلول های دژنره شده در بافت تخمدان نیز در ماهی های تحت تیمار سم دیازینون، مشاهده گردید. این تغییرات هیستوپاتولوژیک با افزایش غلظت سم، بطور معنی داری افزایش یافت.

---

استفاده از گیاهان دارویی به عنوان ترکیبات محرک و تقویت کننده سیستم ایمنی ماهی ها در طی سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است، اما اطلاعات موجود در این زمینه بسیار محدود است. در این مطالعه سطح تغییرات ایمنوگلبولین IgM، کمپلمان تام، لیزوزیم و پراکسیداز پلاسمای ماهی هایی که با مکمل دارویی سیلی مارین با دوزهای ۱۰۰، ۴۰۰ و ۸۰۰ میلی گرم دارو به ازای هر کیلوگرم غذای تجاری به مدت ۲۸ روز تغذیه شده اند، مورد بررسی قرار گرفته است. تغییرات سطح ایمنوگلبولین (IgM)، کمپلمان تام و سطح فعالیت لیزوزیم در پلاسمای ماهیانی که با مکمل غذایی تغذیه شده اند در مقایسه با گروه کنترل معنی دار (۰۵/۰

---

در این تحقیق کرمهای‌ پرتار در ساحل گلشهر ‌در شهر بندر عباس مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه برداری در یک دوره یک ساله از مرداد ۱۳۸۴ لغایت تیر ۱۳۸۵ به طور ماهانه توسط نمونه بردار مغزه گیر دستی صورت گرفت. پنچ خانواده و شش گونه پرتار شناسایی ‌شد. خانواده های ‌شناسایی‌ شده عبارت بودند از: Nereididae Nephtyidae، Spionidae، Capitellidae، Glycridae. بیشترین تنوع گونه ای مربوط به خانواده Spionidae و بیشترین تراکم مربوط به خانواده Nephtyidae بود که در ماههای فروردین و تیر بیشترین تراکم و در ماهای شهریور و آبان کمترین تراکم را داشتتند. نتایج نشان داد که در منطقه مورد مطالعه، کرمهای پرتار از فراوانی نسبتاً کمی برخوردار هستند، بخصوص این مورد در ناحیه بالای جزر و مدی محسوس تر بود و تفاوت معنی داری از نظر تنوع گونه ای بین نمونه های برداشت شده از سه منطقه وجود نداشت (۰۵/۰>P). همچنین زیستگاه  اصلی پرتاران، ناحیه پایین جزر و مدی است.

---

دمای سطح آب دریا به عنوان یک شاخص مهم اقلیمی و میزان غلظت کلروفیل a به عنوان یک شاخص بیومس فیتوپلانکتونی دو پارامتر مهم در مطالعات زیست دریایی هستند. دریای خزر به عنوان یک ذخیره گاه ویژه زیست آبی در دنیا مطرح است. از این رو پایش دمای سطح آب دریا و غلظت کلروفیل a جهت ارزیابی مسائل و تهدیدات آن ضروری است. بمنظور انجام این بررسی، داده های سنجنده مادیس ماهواره های آکوا و ترا از منطقه دریای خزر جمع آوری گردید. بعد از انجام عملیات پیش پردازش تصاویر، الگوریتم های استخراج دمای سطح دریا و کلروفیل a بر روی تصاویر اعمال گردید. سپس سری زمانی ماهانه دمای سطح دریا و کلروفیل a از ژانویه ۲۰۰۳ تا دسامبر ۲۰۰۹ تطویل گردید. نتایج آزمون روند من کندال فصلی نشان دهنده وجود روند افزایشی میزان غلظت کلروفیل a و عدم وجود روند در دمای سطح دریا در دوره مطالعاتی است. همچنین بر اساس آزمون پتیت یک تغییر معنادار در میزان غلظت کلروفیل a از نیمه سال ۲۰۰۶ مشاهده گردید. بررسی رابطه دمای سطح دریا با کلروفیل a به صورت یک همبستگی مثبت قابل توضیح است. به طوریکه ۶۵ درصد از غلظت کلروفیل a توسط دمای سطح دریا با استفاده از مدل رگرسیون خطی قابل توجیه است، که آزمون F فیشر معناداری این رابطه را تایید می کند.

---

این تحقیق به ‏‏منظور شناسایی آلودگی باکتریایی با تاکید بر عوامل عمده باکتریایی بیماری‏‏زای انسانی، در ضایعات جلدی پنج گونه از ماهیان دریایی شامل شوریده (Otolithes ruber)، هامور (Epinephelus coioides)، شانک (Acanthopagrus cuvieri)، سرخو (Latjanus malabaricus) و حلوا سفید (Pampus argenteus) عرضه شده در بازار ماهی‏‏فروشان شهرستان‏‏های اهواز و آبادان در سال ۹۰-۱۳۸۹ انجام گرفته است. پس از خریداری، تعداد ۵۰ قطعه ماهی از هر گونه به‏‏صورتتصادفی و انتقال آن‏‏ها به آزمایشگاه میکروبیولوژی، از ضایعات (لکه‏‏های خونی، موکوس و نواحی خونریزی) سطوح مختلف بدن شامل سر، باله و پوست به‏‏صورت جداگانه کشت داده شد. نتایج حاصله نشان داد که پوست بدن ماهیان مورد آزمایش با ۳/۴۵ درصد بیش‏‏ترین آلودگی باکتریایی را داشت، سپس ناحیه سر در رتبه دوم و باله ماهیان با ۲۴ درصد آلودگی در مقام سوم قرار داشت. گونه‏‏های باکتریایی جدا شده شامل Aeromanas spp.، Aeromonas sobria، Aeromonas hydrophila، Staphylococcus aureus، Pseudomonas spp.، Pseudomonas aeruginosa، Acinetobacter lowffii، Enterobacter spp.، Escherichia coli و Enterococcus spp. بودند. گونه‏‏های آئروموناس با ۴/۱۷ درصد،فراوان‏‏ترین باکتری‏‏های موجود در این مطالعه بودند. سپس سودوموناس‏‏ها در رتبه بعدی قرار داشتند. کم‏‏ترین باکتری‏‏های شناسایی شده مربوط به انتروکوکوس‏‏ها با ۳/۱ درصدبود. از بین ماهیان، گونه‏‏های شوریده‏‏ ماهیان، دارای بیش‏‏ترین آلودگی باکتریایی و هامور ماهیان کم‏‏ترین آلودگی را به خود اختصاص دادند. با توجه به ارتباطی که بین گونه‏‏های باکتریایی جدا شده در این بررسی و گونه‏‏های شناخته شده در محیط آب وجود دارد، مدیریت بهداشتی از لحاظ تامین کیفیت مناسب آب، جلوگیری از افزایش بار مواد آلی موجود در آن، جلوگیری از دستکاری بیش از حد در موقع صید، رعایت بهداشت صیادان و نحوه عرضه بهداشتی ماهیان به بازار کاملاً ضروری است.

---

پارامترهای رشد، مرگ و میر طبیعی و فراوانی ذخائر صدف خوراکی ونوس مخطط خشن (Paphia cor) در منطقه گسیر، سواحل بوشهر (موقعیت جغرافیائی ´۴۰ ˚۵۰ شرقی و ´۱۴ ˚۲۹ شمالی) در یک دوره یک ساله ۸۸-۱۳۸۷ مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه برداری ها هر دو ماه یک بار و در هنگام جزر کامل دریا انجام گردید. در هر منطقه تعدادی نقاط در خطوط عرضی و به شکل شکسته (زیگزاگ)، به طوری که کل منطقه را مورد پوشش قرار دهد، انتخاب گردید. نمونه برداری با کودرات و در خطوط عرضی با پرتاب یک یا دو کوادرات (۲۵/۰ متر مربع) به صورت تصادفی انجام گردید. گروه‏های طولی نمونه ها هر دو ماه با کولیس و با دقت ۱/۰ میلی متر اندازه گیری شد. طول اندازه گیری شده جهت محاسبات پارامترهای رشد و مرگ و میر استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده های طولی با استفاده از نرم افزار LFDA انجام گردید. شوری، درجه حرارت در طول دوره تحقیق ثبت گردید. فراوانی نمونه های صدف در ماه های سرد، معتدل و گرم سال محاسبه گردید. جنس بستر سطح (در عمق ۲۰ سانتی‏متری) در منطقه زیست ونوس مخطط خشن نمونه برداری شد. پارامترهای رشد وان برتالانفی در این آبزی برابر ۸/۰=K در سال، ۵۵= ¥L میلی متر و ۴۵/۰-=t۰ تخمین زده شد. تخمین های زده شده مرگ و میر طبیعی (M) برابر با ۵۷/۰ و حداکثر سن ۵۰ ماه محاسبه گردید. میانگین فراوانی این گونه ۲/۲± ۸/۸ صدف در کوادرات با حداکثر در بهمن ماه و حداقل در آبان ماه تخمین زده شد. میانگین شوری و درجه حرارت به ترتیب ۳/۴۱ در هزار و ۲/۲۵ درجه سانتی‏گراد بود. بیش از ۸۸ درصد جنس بستر را سیلت و شن تشکیل داد. نتایج حاصل نشان دهنده اثر دو فاکتور درجه حرارت و جنس بستر بر رشد و پراکنش صدف ونوس مخطط خشن در منطقه مورد بررسی دارد.

---

در بین آلاینده هایی که وارد اکوسیستم های آبی می شوند، فلزات سنگین به علت اثرات سمی و ایجاد تجمع زیستی از خطرناک ترین آلاینده ها محسوب می شوند. این آلاینده ها قادرند مسمویت‏های مزمن و بعضاً حاد خطرناکی را در انسان ایجاد نمایند. جیوه یکی از سمی ترین فلزات سنگین است که می‏تواند در طول زنجیره ی غذایی افزایش یافته و در نهایت وارد بدن انسان شود. در این مطالعه به اندازه گیری غلظت جیوه در چهار گونه ی آبزی به نام های ماهی حلوا سیاه (Parastromateus niger)، میگوی پاسفید (Lithopenaeus vannamei)، میگوی سفید هندی (Fenneropenaeus indicus) و خرچنگ درازآب شیرین (Astacus Leptodactylus) پرداخته شد و ریسک مصرف هر یک از این خوراک های دریایی ارزیابی شد. نمونه ها از بازار تهران تهیه شد و از روش هضم تر جهت آماده سازی نمونه های عضله استفاده گشت. غلظت جیوه ی موجود در هر نمونه از طریق تکنیک بخار سرد و دستگاه جذب اتمی تعیین گردید. میانگین غلظت جیوه در عضله ی گونه ها به ترتیب ۳۳۱/۰، ۳۲۳/۰، ۳۴۶/۰ و ۱۱۳/۰ میکروگرم بر گرم وزن تر محاسبه شد که در حدود مقادیر استانداردهای اعلام شده توسط سازمان های جهانی نظیر WHO، FAO و FDA بود. شاخص HQ برای همه ی گونه ها کمتراز۱ به دست آمد. بنابراین مصرفاین غذاهای دریایی خطر جدیبرایسلامت مصرف کنندگان از نظر میزان جیوه محسوب نمی شود.

---

این تحقیق در مرکز توسعه آبزیان دریایی شهید کیانی منطقه‌ی چوئبده‌ی آبادان به‌منظور ارزیابی تأثیر پروبیوتیک‌های P‏ediococcus acidilactici و Lactococcus lactis و ویتامین ث بر فاکتورهای کیفی آب و ترکیب شیمیایی لاشه میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei) در یک دوره‌ی پرورش ۳ ماهه انجام گردید. تیمار بندی شامل تیمار شاهد، تیمار پدیوکوکوس، تیمار لاکتوکوکوس با جیره غذایی حاوی ۱۰۹×۱ واحد کلنی در گرم و تیمار ویتامین ث بود. نتایج نشان داد که استفاده از مکمل-های فوق تأثیر مثبتی بر پارامترهای کیفی آب نداشته است (۰۵/۰P˃). کمترین میزان چربی خام و بیشترین مقدار خاکستر محاسبه‌شده در تیمار پدیوکوکوس و لاکتوکوکوس مشاهده گردید (۰۵/۰P˂)، درحالی‌که مصرف مکمل‌های غذایی باعث ایجاد تغییرات معنی‌داری در پروتئین خام و رطوبت در ترکیب لاشه میگو نگردید (۰۵/۰P˃).

---

روش­های حذف فلزات سمی و سنگین از پساب­ها و فاضلاب­ها در مقایسه با روش­های مرسوم فیزیکی و شیمیایی دارای کارایی بیشتری می­باشند. هدف از این تحقیق استفاده از جلبک قهوه­ای (Sargassum angustifolium)  جهت حذف یون نیکل از محلول آبی بود. حذف فلز از پدیده جذب زیستی غیر وابسته به متابولیسم جلبک پیروی می‌کند و میان کنش بین فلز و سطح جلبک موردبررسی قرار می‌گیرد. در این تحقیق ایزوترم و کینیتیک حذف فلز سنگین نیکل به‌وسیله جلبک مذکور بررسی گردید. جلبک قهوه‌ای از ساحل چابهار دریای عمان جمع­آوری گردید. زمان تعادل برای جذب فلز نیکل به‌وسیله جلبک در حدود ۳۰۰ دقیقه بود. ایزوترم جذب نیکل به­وسیله جلبک از معادله لانگمویر تبعیت کرد. بیشینه جذب یون نیکل به‌وسیله جلبک در اسیدیته ۵ در حدود ۷۵/۰ میلی­مول بر گرم وزن خشک جلبک بود، این مقدار در اسیدیته ۵، در حدود ۶۵/۰ میلی مول بر گرم بود. مقدار ضریب همبستگی R۲ در Sargassum angustifolium در اسیدیته ۴ برابر ۹۹۰/۰ و ثابت لانگمویر (bl) آن برابر ۰۵/۵۴ بود، این مقدار در اسیدیته ۵ برابر ۹۹۲/۰ برای ضریب همبستگی R۲ و ۱۵/۱۵۰ برای ثابت لانگموییر bL بود

---

در مطالعه حاضر اثر جلبک‌های تازه Nannochloropsis oculta، Isochrysis galbana و جلبک خشک Chlorella sp. با دو غلظت بالا (۱۰^۶× ۵ سلول در میلی‌لیتر) و پایین (۱۰^۶×۵/۲ سلول در میلی‌لیتر) بر روند شاخص­های تولیدمثلی (تعداد روتیفرهای ماده تخم‌دار و تعداد تخم‌های چسبیده و جداشده و نرخ تخم) روتیفر آب‌شور (Brachionus plicatilis) بررسی شد. روتیفرها در شرایط استاندارد و در ظروف پلاستیکی ۵۰۰ میلی­لیتری با تراکم اولیه ۳۰ عدد در میلی­لیتر کشت شدند. در مدت‌زمان کشت (۱۰ روز) از روتیفرها نمونه­برداری و تعداد روتیفرهای تخم­دار و تعداد کل تخم­ها شمارش شدند. بر اساس آنالیز واریانس دوطرفه در روز اول و دوم فقط نوع جلبک تأثیر معنی­دار را نشان داد و غلظت­های مختلف و اثرات متقابل تأثیر معنی­داری را نشان ندادند. از روز سوم تا روز ششم که پیک جمعیتی بود اثرات متقابل جلبک و غلظت تأثیر معنی­داری بر ماده­های تخم­دار و تعداد کل تخم داشتند. در روزهای هفتم تا دهم به دلیل ثابت بودن میزان غذادهی در تیمارها فقط نوع جلبک تأثیر معنی­داری داشته و غلظت­های مختلف جلبک تأثیر معنی­داری بر نتایج نشان ندادند. بر اساس مقایسه میانگین داده­ها بیشترین ماده­های تخم­دار (۲۱/۷±۳۳/۱۲۲ عدد در میلی­لیتر) در هر دو غلظت بالا و پایین جلبک I. galbana در روز پنجم مشاهده شد (۰۵/۰>P). همچنین حداکثر کل تخم­ها در غلظت بالای جلبک I. galbana (۸۰/۶±۲۰۴ عدد در میلی­لیتر) در روز چهارم مشاهده شد که به‌طور معنی­داری بیشتر از سایر تیمارها بود. کمترین میزان تعداد کل تخم­ها به‌طور معنی­داری در روز پنجم آزمایش برای هر دو غلظت بالا و پایین جلبک کلرلا به دست آمد (۰۵/۰>P). ازنظر تعداد کل تخم­ها غلظت بالا از جلبک N.oculta و غلظت پایین از جلبک I. galbana باهم دیگر تفاوت معنی­داری را نشان ندادند (۰۵/۰<P). همچنین بیشترین نرخ تخم در روتیفرهای تغذیه‌شده با دو غلظت بالا و پایین جلبک I. galbana مشاهده شد که به‌طور معنی­داری (۰۵/۰>P) بیشتر از سایر تیمارها بود. بر اساس مطالعه حاضر کمترین تعداد تخم و ماده­های تخم­دار در تیمار جلبک خشک کلرلا به دست آمد و علی­رغم دسترسی راحت از جلبک خشک کلرلا نمی­توان به‌عنوان جایگزینی خوب استفاده کرد.

---

افزایش غیرطبیعی در میزان فیتوپلانکتون­ها از طریق، تأثیر بر عملکرد شبکه­های غذایی و تنوع زیستی به‌عنوان عامل تهدیدکننده بوم‌سامانه‎ها ‏‌‌های دریایی محسوب می­شود. افزایش مواد معدنی و نوترینت‌های حاصل از فعالیت­های انسانی، موجب افزایش نامطلوب و غیرطبیعی این میکروارگانیسم­ها می­شود. درنتیجه پایش زیست­توده فیتوپلانکتونی به‌عنوان یک روش کارآمد برای شناخت و پاسخ بوم‌سامانه‎ها ‏­های دریایی به فشار ناشی از فعالیت­های انسانی و به دنبال آن پر غذایی می­باشد. به‌منظور انجام این بررسی، داده­های ماهواره­ای سنجنده SeaWiFS و MODIS Aqua از منطقه حوضه جنوبی دریای خزر جمع­آوری شدند، پس از انجام پیش­پردازش­ تصاویر و استخراج الگوریتم سری زمانی ماهانه کلروفیلa و درجه حرارت سطح دریا از تاریخ ژانویه ۱۹۹۸ تا دسامبر ۲۰۱۵ و سپس تجزیه‌وتحلیل سری زمانی نرخ تغییرات با استفاده از رویه روند میانه (Theil-Sen) محاسبه گردید. نتایج حاصل از این آزمون نشان داد که مقدار غلظت کلروفیلa در آب‌های سطحی منطقه تحقیقاتی طی سال‌های ۲۰۱۵-۱۹۹۸ دارای روند افزایشی سالیانه ۰۲/۰ میلی­گرم بر مترمکعب و همچنین مقدار درجه حرارت سطح دریا نیز شاهد روند افزایشی ۱۱/۰ درجه سانتی­گراد سالانه می­باشد. همچنین نتایج حاصل از داده­های میدانی جهت ارتباط بین مقدار غلظت کلروفیلa و فراوانی شانه­دار مهاجم نشان از ارتباط نسبتاً قوی بین این دو مؤلفه بود (۶۵/۰=R^۲) از سوی دیگر، مقدار میانگین غلظت کلروفیلa در محدوده­ی شکوفایی جلبکی نسبت به خارج از محدوده­ی شکوفایی بیشتر بود. ازاین‌رو، شکوفایی جلبکی می­تواند به‌عنوان یکی از عوامل مهم در افزایش غلظت کلروفیلa در نظر گرفته شود.

---

مطالعه حاضر به مقایسه ترکیبات شیمیایی و ترکیب اسیدهای چرب عضله فیل‌ماهی (Huso huso) وحشی با نوع پرورشی را بررسی نموده است. تعداد چهار عدد فیل‌ماهی سه‌ساله پرورشی با میانگین وزنی ۴/۰±۰/۷ کیلوگرم و چهار عدد فیل‌ماهی سه‌ساله وحشی با میانگین وزنی مشابه بدین منظور تهیه و ۵/۱ کیلوگرم از عضله پشتی هر یک از ماهیان جدا شد. عضله‎های حاصله پس از چرخ شدن برای اندازه‏گیری میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر با سه تکرار برای هرماهی استفاده گردید. همچنین چربی نمونه آزمایشی پس از استخراج و استری شدن برای شناسایی ترکیب اسیدهای چرب عضله ماهیان آزمایشی به‌کاربرده شد. مقایسه بین داده‏های فیل‌ماهیان وحشی و پرورشی با کمک آزمون t-test در سطح معنی­داری ۵ درصد انجام گرفت. بر اساس نتایج تفاوت معنی‏داری در میزان پروتئین و خاکستر عضله فیل‌ماهی وحشی و پرورشی مشاهده نشد (۰۵/۰P>). این در حالی است که میزان رطوبت و چربی عضله فیل‌ماهی پرورشی به ترتیب با مقادیر ۱۳/۸±۵۲/۷۱ درصد وزن‌تر و ۱۰/۰±۲۵/۵ درصد وزن خشک بیشتر و کمتر از عضله فیل‌ماهی وحشی بود (۰۵/۰P<). همچنین میزان اسیدهای چرب پالمیتیک، اسید میرستیک و اسید دوکوزاپنتانوئیک عضله فیل‌ماهی پرورشی به ترتیب با مقادیر ۲۰/۰±۲۳/۶۷، ۱۲/۰±۵۰/۰ و ۶۴/۰±۳۹/۱ درصد از کل اسیدهای چرب به شکل معنی‏داری بیش از عضله فیل‌ماهی وحشی بود، درحالی‌که مقدار اسید اروسیک و اسید بهنیک به ترتیب با مقادیر ۱۳/۰±۸۵/۰ و ۱۵/۰±۹۰/۰ درصد از کل اسیدهای چرب در عضله فیل‌ماهی وحشی به شکل معنی‏داری بالاتر از عضله فیل‌ماهی پرورشی ثبت گردید (۰۵/۰P<). تفاوت معنی‏دار در میزان سایر اسیدهای چرب عضله فیل‌ماهیان وحشی و پرورشی مشاهده نگردید (۰۵/۰P>). یافته‏های پژوهش حاضر نشان داد که عضله فیل‌ماهی پرورشی ارزش غذایی مشابه و در مواردی بالاتر از عضله فیل‌ماهی وحشی دارد.

---

لیپازها یکی از پرکاربردترین آنزیم‌ها در بیوتکنولوژی و شیمی آلی هستند و به عنوان سومین آنزیم صنعتی از اهمیت فراوانی برخوردار می‌باشند. بسیاری از ارگانیسم‌ها توانایی ترشح آنزیم لیپاز را دارند اما در میان آن‌ها باکتری‌ها اهمیت بیشتری دارند چراکه لیپازهای حاصل از باکتری‌ها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی مانند پایداری بالا و عدم ایجاد واکنش‌های جانبی هنگام کاتالیز می‌باشد. ازآنجایی که پروسه‌های صنعتی همواره تحت شرایط ویژه و سختی انجام می‌شوند، یافتن آنزیم‌هایی با توانایی فعالیت در این شرایط حائز اهمیت است. باکتری‌های نمک‌دوست منبع مناسبی از این آنزیم‌ها می‌باشند، چراکه آنزیم‌های تولید شده توسط این میکروارگانیسم‌ها می‌توانند فعالیت خود را در دامنه‌های مختلف دما، غلظت نمک و pH حفظ کنند. در شهریور سال ۱۳۹۴ با هدف جداسازی باکتری‌های نمک‌دوست تولیدکننده آنزیم لیپاز و بهینه سازی شرایط رشد جدایه‌ها نمونه­برداری از آب، خاک و رسوب تالاب میانکاله واقع در استان مازندران صورت گرفت. برای کشت و خالص‌سازی، نمونه‌های رقیق‌شده در محیط کشت جامد تلقیح و در دمای ۳۷ درجه گرمخانه‌گذاری گردید. غربالگری باکتری‌ها منجر به جداسازی ۱۰ جدایه نمک‌دوست شد. سویه‌ها ازنظر تولید آنزیم لیپاز با استفاده از سنجش به روش پلیت مطالعه شدند. نتایج نشان داد که از میان ۶ جدایه منتخب ۳ جدایه توانایی تولید آنزیم لیپاز را دارند. این باکتری‌ها به طور بهینه در محیطی با ۵-۵/۲ درصد نمک، دمای ۳۷-۳۵ درجه سانتی‌گراد و رشد می‌کنند. بررسی فیلوژنیک ترادف ۱۶S rDNA برای ۳ سویه انجام شد. این سویه‌ها از نظر فیلوژنیک در جنس‌های Halomonas-و Halobacillus قرار گرفتند. این مطالعه نخستین بررسی بر روی باکتری‌های تالاب بین‌المللی میانکاله به عنوان یک اکوسیستم حاصلخیز می‌باشد.

---

هدف این تحقیق بررسی سینتیک جذب و ایزوترم تعادلی فلز کادمیوم توسط باکتری بومی نمک دوست جداسازی شده از اکوسیستم حساس تالاب میانکاله است. ابتدا جهت شناسایی گونه‌های مقاوم به شوری، ۴ سویه باکتری گرم منفی که از آب تالاب میانکاله در مهر ۱۳۹۴ نمونه برداری، خالص‌سازی، جداسازی و شناسایی شده بودند در محیط‌های کشت نمک‌دوست متوسط (MH) حاوی کلرید سدیم ۰، ۵، ۱۰، ۱۵ و ۲۰ درصد کشت داده شدند. باکتری‌هایی که بدون حضور نمک قادر به رشد نبودند به عنوان باکتری‌های نمک‌دوست انتخاب شدند. سپس رشد باکتری‌های نمک دوست در غلظت‌های ۱۵، ۲۰، ۲۵، ۴۰ و ۶۰ میلی‌گرم بر لیتر از فلز کادمیوم مورد بررسی قرار گرفتند و یک باکتری که قادر به رشد در بالاترین غلظت از کادمیوم بود به عنوان باکتری مقاوم به این فلز انتخاب شد. ظرفیت جذب کادمیوم توسط باکتری منتخب نمک‌دوست (هالوموناس) در محدوده ۲۵ تا ۳۰۰ میلی‌گرم بر لیتر را در شرایط ثابت (۸=pH، دما ۳۰ درجه سانتی‌گراد، شوری ۱۰ درصد، مقدار جاذب= ۱ میلی‌گرم بر لیتر) انجام شد و بهینه غلظت اولیه فلز کادمیوم برای باکتری هالوموناس۱۵۰ میلی‌گرم بر لیتر انتخاب گردید. بررسی سینتیک جذب نشان داد که در ۵ دقیقه اول، ۱۲/۹۱ میلی‌گرم بر گرم از فلز کادمیوم (۶۰ درصد) جذب گردید که در این مرحله نیاز به‌صرف انرژی نداشت و طی ۴۰ دقیقه به بیشترین مقدار خود یعنی ۹/۱۰۳ میلی‌گرم بر گرم (۷۰ درصد) رسید و بعد از آن ثابت باقی ماند (P≤۰,۰۵)، بنابراین زمان اولیه جذب فلز کادمیوم توسط باکتری جنس هالوموناس بسیار سریع بود. همچنین نتایج نشان دادند که حداکثر جذب از مدل سنتیک جذب شبه مرتبه دوم و از مدل ایزوترم لانگمویر پیروی کرده است. لذا می‌توان نتیجه‌گیری کرد که از باکتری جنس هالوموناس بعنوان یک باکتری ارزان و فراوان در دریاها برای حذف فلز کادمیوم از اکوسیستم‌های آب شور استفاده کرد.
 

---

---