دوره 3، شماره 1 - ( بهار 1390 )
جلد 3 شماره 1 صفحات 52-41 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Delfieh P, Zohrehbakhsh E, Owfi F, Kazemian M, Delfieh P. The overview study of Engraulididae and Pristigasteridae, Two Families of Clupeiforms in the Persian Gulf and Oman Sea. 3 2011; 3 (1) :41-52
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-85-fa.html
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-85-fa.html
دلفیه پریسا، زهره بخش احسان، عوفی فریدون، کاظمیان محمد، دلفیه پیمان. بازنگری خانواده های موتو ماهیان (Engrauididae) و شگ ماهیان باله بلند (Pristigasteridae) از راسته شگ ماهی شکلان (Clupeiforms) در خلیج فارس و دریای عمان. زیست شناسی دریا. 1390; 3 (1) :41-52
دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
چکیده: (7965 مشاهده)
دو خانواده Pristigastidea و Engraulidea از راسته شگ ماهی شکلان (Clupeiforms) به لحاظ پراکنش یکی از گسترده ترین خانواده ها به شمار می روند. به علاوه جز آن دسته از نمونه‌هایی محسوب می شوند که دارای ارزش اقتصادی وخوراکی می باشند. در این طرح به مطالعه تاکسونومی دو خانواده نام برده شده در آب های ایرانی خلیج فارس و دریای عمان پرداخته شد. بدین منظور نمونه های جمع آوری شده از برخی سواحل جنوبی ایران که شامل چابهار، بوشهر، بندرعباس و بندرلنگه می شود و نمونه های موجود در موزه ها، مراکز دانشگاهی و تحقیقاتی در ایران و نیز تمامی منابع ماهی شناسی معتبر منتشر شده از مناطق نامبرده شده مورد بررسی مجدد قرار گرفتند، سپس با کلیدهای شناسایی معتبر موجود و ارائه شده توسط سازمان خوار و بار جهانی (FAO) مطابقت داده شده و نیز مقایسه ای بین پراکنش گونه های موجود در آب های ایران و سایر مناطق جهان صورت گرفت. نتایج نشان می دهد که 14 گونه از خانواده Engraulididae و 4 گونه از خانواده Pristigasteridae درآب های ایرانی خلیج فارس و دریای عمان وجود دارد که پراکنش آن ها در آب های ایرانی دریای عمان بیشتر از آب های ایرانی خلیج فارس می باشد.
واژه‌های کلیدی: شگ ماهی شکلان (Clupeiforms)، گونه شناسی، Engraulididae، Pristigasteridae، خلیج فارس، دریای عمان
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
