دوره 12، شماره 2 - ( تابستان 1399 )                   جلد 12 شماره 2 صفحات 80-55 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Hedayatzadeh F, Ildoromi A, Hassanzadeh N, Bahramifar N. A systematic and meta-analysis review of heavy metals pollution, toxicity potential, ecological and biological risk in surface sediments of Mahshahr and Imam Khomeini port estuaries (Coastal areas of Khuzestan province). 3 2020; 12 (2) :55-80
URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-823-fa.html
هدایت زاده فریبا، ایلدرمی علیرضا، حسن زاده نسرین، بهرامی فر نادر. مطالعه سیستماتیک و متاآنالیز آلودگی، پتانسیل سمیت، خطرات اکولوژیکی و بیولوژیکی فلزات سنگین در رسوبات سطحی خوریات ماهشهر و بندر امام خمینی (نواحی ساحلی استان خوزستان). زیست شناسی دریا. 1399; 12 (2) :55-80

URL: http://jmb.ahvaz.iau.ir/article-1-823-fa.html


استادیار، گروه محیط‌زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، دانشگاه ملایر، ملایر، ایران.
چکیده:   (2128 مشاهده)
نواحی ساحلی از جمله خوریات خلیج فارس از مناطق حساس و شکننده اکوسیستم­های آبی در ایران هستند که به شدت متأثر از آلاینده­های ناشی از شهرنشینی، صنعتی شدن و فعالیت­های دریایی هستند. علیرغم مطالعات متعدد انجام شده در زمینه بررسی وضعیت آلودگی به ویژه فلزات سنگین در این مناطق، مطالعات جامع و سیستماتیک مربوط به این موضوع انجام‌نشده است؛ بنابراین، مطالعه حاضر به‌منظور بررسی جامع و تجزیه‌وتحلیل سیستماتیک آلودگی فلزات سنگین (Cu، Hg، Ni، Pb، Cd و Co) در رسوبات ساحلی این مناطق با جستجوی مطالعات انجام‌شده در سال­های 1387 تا 1399 از طریق پایگاه­های اطلاعاتی انجام گردید. شاخص­های متعدد نیز برای توصیف عینی و جامع آلودگی و خطرات فلزات در رسوبات ساحلی مناطق استفاده شد. در بین فلزات موردبررسی، Cd، Hg و Ni نگران‌کننده‌ترین فلزات در رسوبات این مناطق بودند؛ ازنظر شاخص بار آلودگی (PLI) و ریسک محیط­زیستی بالقوه (PER)، خور موسی آلوده­ترین ایستگاه و در طبقه ریسک قابل‌توجه بود و سایر ایستگاه­ها در طبقه غیر آلوده و ریسک محیط زیستی کم قرار داشتند. از دیدگاه خطر اکولوژیکی هر عنصر ( )، تمامی فلزات به‌استثنای Cd و Hg در طبقه کم‌خطر بودند و بیشترین درصد سهم فلزات در خطرات محیط­زیستی بالقوه (PER) مربوط به Cd و Hg بود؛ ازنظر شاخص سمیت (∑TU) به‌استثنای خور موسی و درویش سایر مناطق در طبقه غیر سمی بودند و بیشترین درصد سهم فلزات در سمیت کل، مربوط به Ni و Hg بود؛ بر اساس شاخص ارزیابی ریسک بیولوژیکی (mPELQ)، به‌استثنای خور دورق (9 درصد احتمال سمیت بیولوژیکی)، سایر ایستگاه­ها در محدوده 21 درصد تا 49 درصد احتمال سمیت بیولوژیکی قرار داشتند. بر اساس نتایج از دیدگاه کنترل آلودگی، سمیت و خطرات ناشی از فلزات، لازم است از انتقال فلزات سنگین به‌ویژه Cd، Ni و Hg ناشی از فعالیت­های انسانی غالب در محدوده خوریات به رسوبات ساحلی خلیج‌فارس جلوگیری شود. همچنین با توجه به بیشتر بودن میزان شاخص­ها در ایستگاه­های بندر امام خمینی، خور درویش، غنام و به‌ویژه خور موسی، باید تجزیه‌وتحلیل منابع آلودگی جهت کنترل ورود آلاینده­ها و تدوین استراتژی­های مدیریتی مؤثرتر در این مناطق صورت گیرد.
متن کامل [PDF 1492 kb]   (1978 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: شیلات
دریافت: 1399/6/1 | پذیرش: 1399/2/10 | انتشار: 1399/2/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی پژوهشی زیست شناسی دریا می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 All Rights Reserved | Journal of Marine Biology

Designed & Developed by : Yektaweb